Saya bertemu atau berhubung dengan tiga orang bekas pelajar Kolej Ibu Zain dalam tiga acara yang berasingan. Pertama, saya jumpa di Mega Mall, wanita dan berbangsa Cina. Kedua, Seorang lelaki berbangsa Melayu, saya jumpa di Uptown Reko Sentral dan seorang lagi wanita melayu, saya dihubungi kerana beliau ingin menjemput saya untuk hadir ke majlis perkahwinan adiknya hujung bulan depan. Biarlah saya namakan pelajar yang pertama sebagai A, yang kedua sebagai B dan yang ketiga sebagai C.
Si A, ketika di Kolej Ibu Zain dulu memang seorang yang tidak aktif. Pernah sekali datang berjumpa saya di pejabat kerana ingin merayu untuk terus tinggal di kolej apabila namanya tiada dalam senarai berjaya. Maknanya beliau tidak terpilih. Untuk mempertimbangkan rayuan beliau, saya minta senarai aktiviti ko kurikulum yang telah dilakukannya di peringkat kolej, kosong! Saya minta pula senarai aktiviti di peringkat fakulti, jawapnya kosong! Saya terus minta senarai aktiviti diperingkat persatuan!jawapan tetap sama kosong! Beliau langsung tidak terlibat dengan apa juga persatuan, kelab, atau sebagainya kecuali yang dianjurkan oleh kursus ko kurikulum universiti sahaja! Itupun kata beliau sebagai peserta sahaja bukan ajk.
Penampilan beliau ketika berjumpa saya seorang yang sederhana, bahasa Inggerisnya juga tidaklah begitu baik, grammarnya masih tunggang terbalik. Tujuh hari setelah beliau berjumpa saya, rayuan beliau berjaya, bukan kerana kebolehan beliau tetapi setelah ada seorang pelajar Cina lain yang mohon keluar dari Ibu Zain untuk tinggal di kolej lain yang berdekatan fakulti beliau. Oleh kerana ada kekosongan bilik berdua, dan yang tinggal di dalam bilik berkenaan juga adalah pelajar Cina, maka hanya si A sahaja yang boleh ditempatkan di bilik tersebut kerana non muslim.
Kisah kedua tentang si B. Seorang pelajar lelaki di kolej Ibu Zain yang sangat aktif dalam perdebatan. Mewakili UKM di dalam debat MADUM atau majlis debat ipta. Di kolej juga aktif sebagai JAKSA. Banyak anjurkan program di Ibu Zain terutamanya debat. Sempat beberapa kali berjumpa dengan saya kerana inginkan bimbingan dan juga nasihat, termasuk nasihat tentang kisah cintanya dengan seorang siswi Ibu Zain yang dihalang keluarga.Saya sempat berbincang dengan abang sulungnya dan ketahui punca tentangan kerana si gadis dari Sarawak. Kelurganya di Perak juga sudah ada pilihan mereka sendiri. Jadi alasan menentang hubungan tersebut ialah jauh dari keluarga! itu sahaja. Tetapi jodoh mereka panjang. Kini mereka telah berumahtangga, punyai sepasang cahayamata.
Kisah ketiga si C, seorang siswi melayu. Kali pertama berjumpa saya sudah nampak beliau punya bakat besar, pandai berkomunikasi, punya bakat bernyanyi dan punya tahap keyakinan diri yang tinggi. Jelas keluarganya berjaya membentuk sifat jatidiri yg kuat dalam dirinya. Tetapi kerana beliau disahkan mempunyai masalah kesihatan yang agak serius, ibubapanya melarang beliau aktif dalam aktiviti pelajar di kolej. Pernah saya tawarkan beliau untuk menjadi setiausaha MEP (jaksa), beliau bersetuju, tetapi sebelah malamnya saya dihubungi oleh ibunya memohon maaf kerana tidak dapat membenarkan anaknya aktif dan melarang anaknya memegang sebarang memegang jawatan persatuan pelajar di kampus. Saya terima keputusan si ibu walaupun ingin sekali saya melihat beliau aktif di kolej. Beliau mempunyai banyak idea, berkeupayaan memimpin dan mesra dengan semua pelajar.
Kisah ini berlaku lapan sembilan tahun yang lalu. Hari ini semuanya berubah. Si A telah bekerja sebagai eksekutif kanan di AMBANK Cyberjaya, si B sekarang pensyarah muda di UPSI di dalam bidang bahasa dan si C sekarang sebagai Head, Human Resource di MAYBANK Bangsar. Kecuali si B, si A dan si C tidak aktif langsung semasa di UKM dulu. Menariknya si A yang mula bekerja selepas dua bulan tamat pengajian dan telah punyai kereta sendiri ketika berkonvo. Begitu juga dengan Si C juga berjaya bekerja sebelum melangkah naik ke pentas DECTAR semasa konvokesyen. Sedangkan walaupun aktif di kampus, Si B terpaksa menunggu hampir setahun sebelum berjaya dipanggil temuduga di UPSI. Sebelumnya, sebaik tamatkan pengajian beliau telah bekerja selama enam bulan sebagai guru tuisyen di kampungnya di Temerloh.
Jika kisah ini diteliti oleh para pelajar, soal kebolehpasaran sebenarnya lebih tergantung kepada keupayaan dan kebolehan diri sendiri. Bukannya semakin banyak atau semain sibuk dengan aktiviti itu maknanya semakin baik. Begitu juga bukan soal gred A atau B ko kurikulum itu yang utama( walaupun itu juga penting) tetapi kebolehan diri sendiri yang lebih utama. Jika atas kertas, perolehi gred A dalam komunikasi, tetapi dalam keadaan sebenar jika komunikasi masih tidak meyakinkan, tiada gunanya.
Sebab itu pada saya, soal berapa bilangan aktiviti yang disertai, berapa tinggi jawatan yang dipegang dalam persatuan atau berapa sibuk dengan projek persatuan bukanlah faktor yang paling utama untuk meningkatkan keupayaan diri. Yang paling utama ialah sentiasa mengukur kebolehan diri dan segera memperbaiki kebolehan tersebut, walaupun tanpa perlu beraktiviti dalam mana mana persatuan! Tingkatkan keupayaan bahasa Malaysia dan Inggeris, tingkatkan cara dan teknik berkomunikasi (gerak bahasa dan gestur badan), tingkatkan pengetahuan am, tingkatkan kebolehan berunding, dan kebolehan berhujah, berbincang dan 'presentation' idea.
Begitu juga dengan daya personaliti, luar dan dalam. Tingkatkan disiplin, tunjukkan passionate dalam tugasan kita, integriti, kekemasan diri, penampilan fizikal dan sebagainya.
Pada si A, B dan C, saya bangga dengan kejayaan anda. Saya juga sedar UKM telah memberikan banyak kenangan dan cabaran dalam sebahagian hidup anda dulu. Hari ini anda berjaya, sebahagian kerana aktiviti ko kurikulum anda di UKM dulu, tetapi saya rasa kejayaan anda sebenarnya lebih kepada usaha anda sendiri untuk meningkatkan kualiti diri anda.
